Bilimsel yöntem

Bilimsel yöntem, genel hükümlerin oluşturulmasını ve fenomenleri tanımlamak, açıklamak ve tahmin etmek için önerilen teorileri değerlendirmeyi amaçlayan bir dizi prosedürdür. Çeşitli alanlarda kullanılır.

Bilimsel yöntemlerin belli bir sınıflandırması vardır. Uzmanlar onları iki ana düzeye ayırır: teorik ve ampirik biliş yöntemleri.

Deneysel bilişin bilimsel yöntemi, ana görevin duyular tarafından gerçekleştirildiği deneyim koşullarında uygulanabilir. Bu yöntem şunları içerir:

1. Gözlem, gözlemcinin incelenen fenomene müdahale etmediği durumlarda, duyu organlarının fonksiyonlarını kullanan bir objenin amaçlı bir çalışmasıdır.
2. Bir deney, özel olarak yaratılmış ve kontrollü yapay koşullarda bir nesnenin çalışmasıdır.
3. Karşılaştırma. Bu yöntem, nesnelerin veya fenomenlerin farklılıklarını veya benzer özelliklerini tanımlamayı içerir.
4. Deney, gözlem veya deney sonuçlarının açıklaması. Sabitleme için özel notasyon sistemlerini (diyagramlar, tablolar, şemalar ve diğerleri) uygulayın.
5. Ölçüm - belirli bir miktarın niceliksel göstergesinin belirlenmesi.

Kuramsal bilimsel yöntem, düşüncenin çalışmada bir araç olarak kullanılmasını içerir. Buna karşılık, bu çalışma yöntemi, resmileştirme ve bir aksiyomatik yönteme bölünmüştür.

Formalizasyon bir haritalamadırSemboller ve işaretler yoluyla bilgi (biçimselleştirilmiş dil). Bu durumda, olgular ve nesneler hakkında muhakeme işlemleri operasyonları işaretlerle değiştirir. Bu, özellikle, sembolik mantık veya matematiğe açıkça yansımıştır.

Ancak, bilimsel yöntem her zaman uygulanabilir değildir.kayıtlılığı. Yani, örneğin, kültoloji ya da felsefe kendini sembolik temsilciliğe borçlu değildir. Bu yöntem doğal veya teknik bilimlerde uygundur.

Aksiyomatik yöntem, kanıtlanmamış hükümlerden (aksiyomlar) bilginin türetilmesidir.

Genel yöntemler felsefi, teorik ve ampirik bilişi birleştirir. Bu yöntemler şunları içerir:

1. Analiz, kişinin aklının bir nesnenin veya fenomenin bileşen parçalarına bölünmesidir.
2. Sentez - tek bir bütünün parçalarının oluşumu.
3. Soyutlama, bir nesnenin veya fenomenin en temel özelliklerinin zihinsel izolasyonudur.
4. İdealleştirme, nesnelerin, nesnelerin, idealleştirilen ve gerçekte var olmayan fenomenlerin oluşumunu hedefleyen bir zihinsel işlemdir.
5. Modelleme, fenomenlerin veya nesnelerin (modeller) ikamelerini kullanan bir çalışmadır.

Modelleme, sırayla özne (materyal) ve zihinsel (ideal) olarak ayrılır.

Modelleme olarak dikkat edilmelidirAraştırma aracı yeterince geniş bir şekilde kullanılmaktadır. Özellikle ilgili yönetim problemlerini çözmede kullanımıdır. Çoğunlukla, karmaşık problemler karşısında gerçek hayatta deney yapma imkanı olmadığında, modelleme gerekli ve vazgeçilmez bir araç haline gelir. Basit bir neden ve etki değerlendirmesinin kullanılması zor olan durumlarda, özel olarak tasarlanmış modeller kullanılır.

Alanlarının çoğunda psikoloji geçerlidirbilimsel yöntem. Burada, diğer alanlarda olduğu gibi, teorik konumlardan hipotezlerin türetilmesinin kullanılması, kontrollü, nesnel, ampirik araştırmalar altında sistematik eleştirel bir değerlendirme gerçekleştirilmektedir. Sonuç olarak, derinlemesine çalışma, çoğaltma ve analiz için mevcut belirli sonuçlar vardır.

Karmaşık olayları araştırırken,değişkenlere ayırma ve ilgili. Bunlar arasında, bilimsel yöntem kullanılarak, araştırmacılar ilişkiler kurar ve inceler, daha sonra ampirik sonuçlarla ilgili varsayımları geliştirir ve eleştirel olarak değerlendirir.